Türkiye’de Ev Gençleri Sayısı Hızla Artıyor!
Türkiye’de eğitim ve istihdam dışında kalan “Ev Gençleri”nin sayısı giderek artıyor. Ekonomik krizler, eğitim sistemindeki aksaklıklar, işsizlik oranlarının yüksekliği ve çeşitli sosyal faktörler bu artışta önemli rol oynuyor. İstanbul Okan Üniversitesi Hastanesi Psikiyatri Uzmanı Prof. Dr. Işıl Göğcegöz bu endişe verici yükselişe dikkat çekti…
Son zamanlarda ‘’ev genci’’ tanımı ile sık karşılaşır olduk. Ne istihdamda olan ne de eğitimin öğretimin sürecine devam eden gençler ev genci (NEET, (Not in Education, Employment, or Training) olarak tanımlanıyor. Türkiye’de 4 milyonun üzerinde oldukları tahmin edilmekte. AB ülkelerinde 15-29 yaş grubunda ev genci oranı ortalamada %18’ken, Türkiye’de %35,6. olarak bildiriliyor.
Prof. Dr. Göğcegöz, bu gençlerin büyük bir çoğunluğu (yaklaşık %61) içinde bulundukları bu durumdan memnun olmadıklarını belirtiyor: “Bu gençler çalışmayı ve / veya eğitim hayatına devam etmeyi istiyor ancak önlerindeki en büyük engeller arasında nasıl ilerleyeceklerini bilememeleri, iş bulamamaları, işin gerektirdiği donanıma sahip olmamaları veya iş bulsalar bile zorlanma, beklentilerinin karşılanmaması gibi nedenlerle devam etmemeleridir.’’
Çözüm İçin Multidisipliner Yaklaşım Şart!
Prof. Dr. Işıl Göğcegöz sözlerine şu şekilde devam etti: ‘’Ülkemizde bu gençlerin sayılarının artmasının en önemli sosyal nedenleri; istihdam sorunu, yetersiz mesleki yönlendirme ve kültürel nedenler ile bu bireylerin aileleri tarafından desteklenmesi (koruyucu kollayıcı ebeveynlik) sayılabilir. Psikolojik nedenleri arasında; bu bireylerin sorumluluk alamamaları ve zorlanmaya karşı hassas olmaları, beklentilerinin yüksek olması, bazı kişilik özellikleri sayılabilir. Ayrıca bu gençlerde depresif bozukluk, anksiyete bozukluğu, oyun, internet, kumar bağımlılığı gibi birçok psikiyatrik hastalıklar daha sık görülebiliyor ve sorunun iyice derinleşmesine zemin hazırlıyor. Özellikle bu gençlerin fark edilmesi ve psikiyatrist, psikolog ve sosyoloğun da içinde bulunduğu multidisipliner bir yaklaşımla sorunun sebeplerinin ve çözüm yollarının belirlenmesi gerekir. En azında bireysel olarak yapabileceğimizi belirlemenin de bir adım olacağı unutulmamalı. Eğitim/öğretim sistemi ve meslek, kültür, sanat alanında politikalarının tekrar gözden geçirilmesi, ailelerin özellikle çocuğun eğitim/ öğretim hayatında ve meslek seçimlerinde nelere dikkat etmeleri gerektiği ile ilgili bilinçlendirilmesi oldukça önemlidir.”
